Beesel goes Dominican Republic
Door: Sjors
Blijf op de hoogte en volg Sjors
12 November 2014 | Dominicaanse Republiek, Bayahibe
Buenos días,
Een tijdje geleden alweer sinds de laatste update! Dat komt omdat de afgelopen 4 weken heel druk zijn geweest, maar wederom vol leuke en mooie ervaringen.
In de week van 13 oktober kwam Aida van het stagebureau Internsol op kantoor langs om te kijken hoe het met me ging en hoe m’n stage zich aan het ontwikkelen is. Tevens hebben we een kort filmpje opgenomen waarin ik mijn ervaringen toelicht, dat gaat dienen als publicity voor haar bedrijfje. Zodra het filmpje klaar is zal ik die met jullie delen ;-). Aida is inmiddels naar Curaçao verhuisd en runt daar samen met haar moeder een makelaardij. Daaruit ontstond het ingenieuze plan om haar te gaan opzoeken vlak voordat ik terug naar Nederland vertrek. Wilman gaat als het goed is ook mee, hij is nu druk in de weer om een visum te verkrijgen. Voor Dominicanen schijnt dat enigszins moeilijk te zijn omdat de buitenlandse autoriteiten bang zijn dat ze “niet meer teruggaan”, dus ik hoop dat het allemaal op z’n pootjes terecht komt.
De zaterdagavond van dat weekend hebben Wilman en ik meegedaan aan een hardloopwedstrijd van 8 km in het park waar we ’s ochtends altijd trainen. Verstand op 0 en zo hard mogelijk gaan! Dat leverde een 138e plek op van de 800-zoveel. De dag erna heb ik me goed beloond voor de prestatie van de avond ervoor, met een vriendin ging ik naar een dorpje een uurtje verderop waar het strand mooi begint te worden, om daar een dagje lekker uit te rusten. Tegen onze verwachting in stopte het guagua busje niet automatisch bij het openbare strand, maar hier kwamen we pas een paar kilometer verderop achter. Aangezien het bloedjeheet was en we niet bepaald zin hadden om dat hele stuk terug te lopen, gingen we voor plan B. Recht voor onze neus lag een dik resort, hier zijn we naar binnen gelopen en hebben net gedaan alsof we gasten waren en zijn op hun privé strand gaan liggen. Missie geslaagd: ook al droegen alle officiële gasten een armbandje, er werd niet naar ons omgekeken!
Die maandag stierf Oscar de la Renta. Ik had nog nooit van de goede man gehoord voordat ik hier kwam, maar hier is hij een echte big shot. Dominicaans van oorsprong, opgeleid in Spanje, en daarna naar de VS verhuisd, was hij een beroemd modeontwerper van o.a. de First Ladies van de VS en een soort van onofficieuze ambassadeur van de Dominicaanse Republiek. Hij was ook altijd close verbonden aan Listín Diario en tevens bevriend met mijn bazin Rosanna. Aan de hand daarvan werd er een kleine herdenkingdienst aan hem opgedragen (zie http://www.listindiario.com/la-republica/2014/10/23/342580/Rinden-homenaje-a-Oscar-de-la-Renta-en-LISTIN-DIARIO ) en ter ere van zijn bestaan werd besloten om een extra editie (nog vóór de reguliere) van El Ritmo Social aan hem te wijden. Allemaal leuk en aardig, maar dat betekende voor mij en ons allemaal wel wat extra werk (en stress). Alle drie de dagen van die week ben ik dan ook tot 8 uur ’s avonds gebleven om alles op orde te krijgen. Het geeft wel altijd een gevoel van voldoening om het uiteindelijke resultaat te zien. In de tussentijd heb ik nog flink wat getraind voor de zaterdag die eraan zat te komen, Wilman en ik hadden besloten mee te doen aan een 1/3 marathon. Ook dit was een top ervaring, en tevens de eerste keer dat ik zo’n ver stuk (14 km) heb hardgelopen. Het volgende doel is een halve marathon!!
Op zondag gingen we met een groepje uit in la Zona Colonial. Ik ging voor het eerst naar oude ruïnes van wat ooit een klooster was (tevens een opslagplaats voor oorlogsvoorraden en na verwoesting door orkanen en aardbevingen was het tot 1930 een psychiatrisch gesticht). Elke zondagavond verandert deze normale creepy plek in een uitbundig drink- en dansfeest, waar live bachata en merengue muziek wordt gespeeld en iedereen de nacht weg danst. Toen de bandjes het voor gezien hielden gingen wij nog tot de late uurtjes door.
In de tussentijd ben ik ook al semi begonnen met een onderzoeksrapport dat ik voor de universiteit moet maken en een verplicht deel uitmaakt van de gehele stageperiode. Voordat ik hier überhaupt naartoe ging moest ik daarvoor al een voorstel van laten goedkeuren, die ik nu langzaamaan ga uitwerken. Voor deze research paper ga ik de invloed van de Verenigde Staten in de economie van de Dominicaanse Republiek analyseren, super interessant, maar heel veel werk. Vooral data verschaffen is een hele opgave, ik heb hierbij wat hulp gekregen van een collega. Die is na even wat geluncht te hebben in de pauze met me meegegaan naar de bibliotheek van de Dominicaanse Centrale Bank. Hier is ontzettend veel informatie verkrijgbaar, dus dat wat dat betreft gaat het zeker goed komen.
De zaterdag van die week wederom met een wedstrijdje meegedaan, deze keer maar 5 km, maar altijd leuk om te doen. En de dag erna, jawel, kwamen m’n ouders en zus eindelijk hier naartoe! Toen we onderweg naar het vliegveld langs de landingsbaan reden zag ik het vliegtuig waar ze in zaten al veilig landen. En toen was het wachten in de aankomsthal... en wachten duurt dan héél erg lang. Echt een Hello Goodbye-momentje toen ik ze zag komen aanlopen. De cultuurshock waar ik ongeveer een maand voor nodig heb gehad om er een beetje aan te wennen moesten zij in een paar dagen zien te beteugelen, het is en blijft namelijk een derdewereld land met een compleet andere setting waar je flink aan moet wennen. Diezelfde avond heb ik ze meteen ondergedompeld in de Dominicaanse cultuur. Na een hapje en een drankje op één van de oudste pleinen van de Nieuwe Wereld nam ik ze mee naar de ruïnes waar ik de week van tevoren nog was, want die plek is as Dominican as it gets! Vrij gesloopt van al het gereis en alle nieuwe indrukken gingen we al vroeg ons nest in in een prachtig hotel in la Zona Colonial. De dag erna had ik een drukke planning voor ze klaarstaan. ’s Ochtends gaf ik ze een tour door de koloniale zone van de stad, waar de Spanjaarden in 1492 de eerste Spaanse hoofdstad (Santo Domingo – Heilige Zondag) in de Nieuwe Wereld stichtten. Na de highlights gezien te hebben gingen we naar het huis van mijn gastgezin om te lunchen. Gastmama Juana is sinds de eerste keer dat ik haar stroopwafels meenam in augustus er helemaal verliefd op, en was dan ook heel blij om alle Nederlandse lekkernijen te zien die pap, mam, en Sanne hadden meegenomen. Van (chocolade)kruidnoten tot drop tot gevulde speculaas: er is inmiddels al een groot deel van op!! Juana had lekkere mangú (stamppot van gekookte onrijpe bananen) gemaakt met salami en een avocadosalade. Bij de Beeselse delegatie viel het gelukkig ook in de smaak! Daarna stond een kleine tour door de mooie natuur van de Botanische Tuinen op het programma, en van daaruit gingen we weer terug naar het hotel om ons om te kleden, ik had namelijk een kleine verrassing geregeld. In de namiddag troffen we een collega van me in het “central park” van la Zona Colonial, ik had met hem afgesproken dat hij van ons een aantal professionele foto’s ging maken. De foto’s volgen nog, ze zien er wel mega mooi uit en is een hele chique herinnering van ons verblijf hier in Santo Domingo. Dinsdagochtend vertrokken we op tijd richting het dorp Bayahibe waar we de rest van de week zouden gaan verblijven. Ook in Bayahibe was de reactie enigszins “waar zijn we hier in Godsnaam terechtgekomen”, maar na daar doorheen geprikt te hebben zagen ze het mooie van het toch wel relatief rijke vissers- en toeristendorp in. ’s Woensdags stond de eerste excursie op de planning. Om 9 uur zaten we in een bootje richting eiland Saona. Met een tussenstop bij la piscina natural (natuurlijk zwembad) waar een aantal grote zeesterren zaten, werd de vaart vervolgd richting het eiland. Hier werd ons eerst een overheerlijke lunch voorgeschoteld voordat we verder gingen naar het enige dorp van het semi-onbewoonde eiland: Mano Juan. Hier wonen ongeveer 300 mensen in bewonderenswaardige omstandigheden: bijv. iedereen woont in houten huisjes, om te bellen moet je in een boom klimmen omdat aan de grond geen bereik is, overal ligt veel afval, en kippen, varkens en paarden huppelen vrolijk rond in en rondom de huizen. Ik voelde me enigszins awkward om er als “rijke” toerist rond te paraderen en toe te kijken hoe zij daar leefden, maar onze gids stelde ons gerust dat de mensen het juist waarderen dat we komen omdat ze vrijwel volledig van toerisme leven. Wederom een goede eye-opener. We vervolgde de excursie naar een strand waar een deel van de tweede Pirates of the Caribbean film is opgenomen, ook hier was er weer een ontzettend mooi uitzicht en een ultiem Cariben-gevoel. Onder het genot van een aantal Cuba Libres (rum met cola) hebben we daar lekker in zee gedobberd en genoten van het samenzijn. De 45-minuten durende vaart terug naar het vasteland had iets magisch: de zon was al langzaam aan het ondergaan, en dat resulteerde in een prachtig uitzicht over de eindeloze zee.
Het enige openbare strand in het dorpje was niet helemaal wat we er van verwacht hadden, dus werd er besloten om de volgende dag door te brengen in een 5* resort vlak in de buurt. Wat een dag! Lekker mensen kijken, heel veel eten, half bezopen in het zwembad hangen (all-in cocktails for the win) en vooral lekker genieten!!! De dag erna stond excursie número 2 op de planning. Deze keer gingen we snorkelen vlakbij eiland Catalina, geen heel groot succes: de zee was ruw door wat ontstuimig weer de nacht van tevoren, de zon scheen niet en we werden al gauw zeeziek in het schommelende schuitje. We waren blij toen we even een stop maakte op het eiland zelf in plaats van in de zee te blijven dobberen. Na wat mooie foto’s geschoten te hebben voeren we verder, langs Casa de Campo, een afgesloten en zwaar beveiligd stuk grond waar een hoop celebs en andere mensen met teveel geld hun vakantievilla en privéjacht hebben liggen. Van daaruit voeren we de rivier Chavón op, omringd door jungleachtige taferelen, en tevens de plek waar een deel van de films Jurassic Park, Anaconda en Rambo zijn opgenomen. Hier kwamen we uit bij Tanama Ranch, waar we werden rondgeleid door het regenwoud en letterlijk en figuurlijk in aanraking kwamen met papegaaien, leguanen, slangen, en vogelspinnen.
De dag voor het vertrek van mijn familie hebben we wederom gerelaxt in een all-in resort, heerlijk! Zoals de gids het al mooi verwoordde zijn de resorts wel echt een andere irreële wereld, een weekje daar in de zon bakken betekent niet dat je iets echts en authentieks van de Dominicaanse Republiek hebt gezien. Daarom ben ik heel blij dat we het op deze manier gedaan hebben, en ze de ‘echte’ Dominicaanse Republiek heb kunnen zien. En toen was het alweer een week verder, wat gaat de tijd snel als je het naar je zin hebt! Eenmaal op het vliegveld voelde het alsof ik ook gewoon mee terug naar Nederland ging toen m’n ouders en Sanne aan het in-checken waren. Op dat moment had ik dat ook niet erg gevonden, want het afscheid was weer even moeilijk! Gelukkig kwamen m’n Dominicaanse ouders Juana en Johnny me ophalen, en na een dag bijkomen van een geweldige week is mijn normale leventje hier weer gewoon verder gegaan. Pap, mam, en Sanne, nogmaals heel erg bedankt voor alles, het was fantastisch!!!
Al sinds ik hier ben wil ik zoveel mogelijk van het land en de omringende eilanden zien. Tot voor kort had ik niemand kunnen vinden die me wilde vergezellen naar het buureiland Puerto Rico (1 uurtje vliegen), maar daar kwam vrij abrupt verandering in toen ik een vriendin die stage loopt bij de Zwitserse ambassade sprak. We hebben inmiddels al geboekt en gaan vrij lastminute volgende week daar tijdens een 4-daags weekendje de achtertuin van Amerika, zoals het eiland genoemd wordt, ontdekken.
Saludos,
Sjors
Een tijdje geleden alweer sinds de laatste update! Dat komt omdat de afgelopen 4 weken heel druk zijn geweest, maar wederom vol leuke en mooie ervaringen.
In de week van 13 oktober kwam Aida van het stagebureau Internsol op kantoor langs om te kijken hoe het met me ging en hoe m’n stage zich aan het ontwikkelen is. Tevens hebben we een kort filmpje opgenomen waarin ik mijn ervaringen toelicht, dat gaat dienen als publicity voor haar bedrijfje. Zodra het filmpje klaar is zal ik die met jullie delen ;-). Aida is inmiddels naar Curaçao verhuisd en runt daar samen met haar moeder een makelaardij. Daaruit ontstond het ingenieuze plan om haar te gaan opzoeken vlak voordat ik terug naar Nederland vertrek. Wilman gaat als het goed is ook mee, hij is nu druk in de weer om een visum te verkrijgen. Voor Dominicanen schijnt dat enigszins moeilijk te zijn omdat de buitenlandse autoriteiten bang zijn dat ze “niet meer teruggaan”, dus ik hoop dat het allemaal op z’n pootjes terecht komt.
De zaterdagavond van dat weekend hebben Wilman en ik meegedaan aan een hardloopwedstrijd van 8 km in het park waar we ’s ochtends altijd trainen. Verstand op 0 en zo hard mogelijk gaan! Dat leverde een 138e plek op van de 800-zoveel. De dag erna heb ik me goed beloond voor de prestatie van de avond ervoor, met een vriendin ging ik naar een dorpje een uurtje verderop waar het strand mooi begint te worden, om daar een dagje lekker uit te rusten. Tegen onze verwachting in stopte het guagua busje niet automatisch bij het openbare strand, maar hier kwamen we pas een paar kilometer verderop achter. Aangezien het bloedjeheet was en we niet bepaald zin hadden om dat hele stuk terug te lopen, gingen we voor plan B. Recht voor onze neus lag een dik resort, hier zijn we naar binnen gelopen en hebben net gedaan alsof we gasten waren en zijn op hun privé strand gaan liggen. Missie geslaagd: ook al droegen alle officiële gasten een armbandje, er werd niet naar ons omgekeken!
Die maandag stierf Oscar de la Renta. Ik had nog nooit van de goede man gehoord voordat ik hier kwam, maar hier is hij een echte big shot. Dominicaans van oorsprong, opgeleid in Spanje, en daarna naar de VS verhuisd, was hij een beroemd modeontwerper van o.a. de First Ladies van de VS en een soort van onofficieuze ambassadeur van de Dominicaanse Republiek. Hij was ook altijd close verbonden aan Listín Diario en tevens bevriend met mijn bazin Rosanna. Aan de hand daarvan werd er een kleine herdenkingdienst aan hem opgedragen (zie http://www.listindiario.com/la-republica/2014/10/23/342580/Rinden-homenaje-a-Oscar-de-la-Renta-en-LISTIN-DIARIO ) en ter ere van zijn bestaan werd besloten om een extra editie (nog vóór de reguliere) van El Ritmo Social aan hem te wijden. Allemaal leuk en aardig, maar dat betekende voor mij en ons allemaal wel wat extra werk (en stress). Alle drie de dagen van die week ben ik dan ook tot 8 uur ’s avonds gebleven om alles op orde te krijgen. Het geeft wel altijd een gevoel van voldoening om het uiteindelijke resultaat te zien. In de tussentijd heb ik nog flink wat getraind voor de zaterdag die eraan zat te komen, Wilman en ik hadden besloten mee te doen aan een 1/3 marathon. Ook dit was een top ervaring, en tevens de eerste keer dat ik zo’n ver stuk (14 km) heb hardgelopen. Het volgende doel is een halve marathon!!
Op zondag gingen we met een groepje uit in la Zona Colonial. Ik ging voor het eerst naar oude ruïnes van wat ooit een klooster was (tevens een opslagplaats voor oorlogsvoorraden en na verwoesting door orkanen en aardbevingen was het tot 1930 een psychiatrisch gesticht). Elke zondagavond verandert deze normale creepy plek in een uitbundig drink- en dansfeest, waar live bachata en merengue muziek wordt gespeeld en iedereen de nacht weg danst. Toen de bandjes het voor gezien hielden gingen wij nog tot de late uurtjes door.
In de tussentijd ben ik ook al semi begonnen met een onderzoeksrapport dat ik voor de universiteit moet maken en een verplicht deel uitmaakt van de gehele stageperiode. Voordat ik hier überhaupt naartoe ging moest ik daarvoor al een voorstel van laten goedkeuren, die ik nu langzaamaan ga uitwerken. Voor deze research paper ga ik de invloed van de Verenigde Staten in de economie van de Dominicaanse Republiek analyseren, super interessant, maar heel veel werk. Vooral data verschaffen is een hele opgave, ik heb hierbij wat hulp gekregen van een collega. Die is na even wat geluncht te hebben in de pauze met me meegegaan naar de bibliotheek van de Dominicaanse Centrale Bank. Hier is ontzettend veel informatie verkrijgbaar, dus dat wat dat betreft gaat het zeker goed komen.
De zaterdag van die week wederom met een wedstrijdje meegedaan, deze keer maar 5 km, maar altijd leuk om te doen. En de dag erna, jawel, kwamen m’n ouders en zus eindelijk hier naartoe! Toen we onderweg naar het vliegveld langs de landingsbaan reden zag ik het vliegtuig waar ze in zaten al veilig landen. En toen was het wachten in de aankomsthal... en wachten duurt dan héél erg lang. Echt een Hello Goodbye-momentje toen ik ze zag komen aanlopen. De cultuurshock waar ik ongeveer een maand voor nodig heb gehad om er een beetje aan te wennen moesten zij in een paar dagen zien te beteugelen, het is en blijft namelijk een derdewereld land met een compleet andere setting waar je flink aan moet wennen. Diezelfde avond heb ik ze meteen ondergedompeld in de Dominicaanse cultuur. Na een hapje en een drankje op één van de oudste pleinen van de Nieuwe Wereld nam ik ze mee naar de ruïnes waar ik de week van tevoren nog was, want die plek is as Dominican as it gets! Vrij gesloopt van al het gereis en alle nieuwe indrukken gingen we al vroeg ons nest in in een prachtig hotel in la Zona Colonial. De dag erna had ik een drukke planning voor ze klaarstaan. ’s Ochtends gaf ik ze een tour door de koloniale zone van de stad, waar de Spanjaarden in 1492 de eerste Spaanse hoofdstad (Santo Domingo – Heilige Zondag) in de Nieuwe Wereld stichtten. Na de highlights gezien te hebben gingen we naar het huis van mijn gastgezin om te lunchen. Gastmama Juana is sinds de eerste keer dat ik haar stroopwafels meenam in augustus er helemaal verliefd op, en was dan ook heel blij om alle Nederlandse lekkernijen te zien die pap, mam, en Sanne hadden meegenomen. Van (chocolade)kruidnoten tot drop tot gevulde speculaas: er is inmiddels al een groot deel van op!! Juana had lekkere mangú (stamppot van gekookte onrijpe bananen) gemaakt met salami en een avocadosalade. Bij de Beeselse delegatie viel het gelukkig ook in de smaak! Daarna stond een kleine tour door de mooie natuur van de Botanische Tuinen op het programma, en van daaruit gingen we weer terug naar het hotel om ons om te kleden, ik had namelijk een kleine verrassing geregeld. In de namiddag troffen we een collega van me in het “central park” van la Zona Colonial, ik had met hem afgesproken dat hij van ons een aantal professionele foto’s ging maken. De foto’s volgen nog, ze zien er wel mega mooi uit en is een hele chique herinnering van ons verblijf hier in Santo Domingo. Dinsdagochtend vertrokken we op tijd richting het dorp Bayahibe waar we de rest van de week zouden gaan verblijven. Ook in Bayahibe was de reactie enigszins “waar zijn we hier in Godsnaam terechtgekomen”, maar na daar doorheen geprikt te hebben zagen ze het mooie van het toch wel relatief rijke vissers- en toeristendorp in. ’s Woensdags stond de eerste excursie op de planning. Om 9 uur zaten we in een bootje richting eiland Saona. Met een tussenstop bij la piscina natural (natuurlijk zwembad) waar een aantal grote zeesterren zaten, werd de vaart vervolgd richting het eiland. Hier werd ons eerst een overheerlijke lunch voorgeschoteld voordat we verder gingen naar het enige dorp van het semi-onbewoonde eiland: Mano Juan. Hier wonen ongeveer 300 mensen in bewonderenswaardige omstandigheden: bijv. iedereen woont in houten huisjes, om te bellen moet je in een boom klimmen omdat aan de grond geen bereik is, overal ligt veel afval, en kippen, varkens en paarden huppelen vrolijk rond in en rondom de huizen. Ik voelde me enigszins awkward om er als “rijke” toerist rond te paraderen en toe te kijken hoe zij daar leefden, maar onze gids stelde ons gerust dat de mensen het juist waarderen dat we komen omdat ze vrijwel volledig van toerisme leven. Wederom een goede eye-opener. We vervolgde de excursie naar een strand waar een deel van de tweede Pirates of the Caribbean film is opgenomen, ook hier was er weer een ontzettend mooi uitzicht en een ultiem Cariben-gevoel. Onder het genot van een aantal Cuba Libres (rum met cola) hebben we daar lekker in zee gedobberd en genoten van het samenzijn. De 45-minuten durende vaart terug naar het vasteland had iets magisch: de zon was al langzaam aan het ondergaan, en dat resulteerde in een prachtig uitzicht over de eindeloze zee.
Het enige openbare strand in het dorpje was niet helemaal wat we er van verwacht hadden, dus werd er besloten om de volgende dag door te brengen in een 5* resort vlak in de buurt. Wat een dag! Lekker mensen kijken, heel veel eten, half bezopen in het zwembad hangen (all-in cocktails for the win) en vooral lekker genieten!!! De dag erna stond excursie número 2 op de planning. Deze keer gingen we snorkelen vlakbij eiland Catalina, geen heel groot succes: de zee was ruw door wat ontstuimig weer de nacht van tevoren, de zon scheen niet en we werden al gauw zeeziek in het schommelende schuitje. We waren blij toen we even een stop maakte op het eiland zelf in plaats van in de zee te blijven dobberen. Na wat mooie foto’s geschoten te hebben voeren we verder, langs Casa de Campo, een afgesloten en zwaar beveiligd stuk grond waar een hoop celebs en andere mensen met teveel geld hun vakantievilla en privéjacht hebben liggen. Van daaruit voeren we de rivier Chavón op, omringd door jungleachtige taferelen, en tevens de plek waar een deel van de films Jurassic Park, Anaconda en Rambo zijn opgenomen. Hier kwamen we uit bij Tanama Ranch, waar we werden rondgeleid door het regenwoud en letterlijk en figuurlijk in aanraking kwamen met papegaaien, leguanen, slangen, en vogelspinnen.
De dag voor het vertrek van mijn familie hebben we wederom gerelaxt in een all-in resort, heerlijk! Zoals de gids het al mooi verwoordde zijn de resorts wel echt een andere irreële wereld, een weekje daar in de zon bakken betekent niet dat je iets echts en authentieks van de Dominicaanse Republiek hebt gezien. Daarom ben ik heel blij dat we het op deze manier gedaan hebben, en ze de ‘echte’ Dominicaanse Republiek heb kunnen zien. En toen was het alweer een week verder, wat gaat de tijd snel als je het naar je zin hebt! Eenmaal op het vliegveld voelde het alsof ik ook gewoon mee terug naar Nederland ging toen m’n ouders en Sanne aan het in-checken waren. Op dat moment had ik dat ook niet erg gevonden, want het afscheid was weer even moeilijk! Gelukkig kwamen m’n Dominicaanse ouders Juana en Johnny me ophalen, en na een dag bijkomen van een geweldige week is mijn normale leventje hier weer gewoon verder gegaan. Pap, mam, en Sanne, nogmaals heel erg bedankt voor alles, het was fantastisch!!!
Al sinds ik hier ben wil ik zoveel mogelijk van het land en de omringende eilanden zien. Tot voor kort had ik niemand kunnen vinden die me wilde vergezellen naar het buureiland Puerto Rico (1 uurtje vliegen), maar daar kwam vrij abrupt verandering in toen ik een vriendin die stage loopt bij de Zwitserse ambassade sprak. We hebben inmiddels al geboekt en gaan vrij lastminute volgende week daar tijdens een 4-daags weekendje de achtertuin van Amerika, zoals het eiland genoemd wordt, ontdekken.
Saludos,
Sjors
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
