Having the time of my life

Hola a tod@s,

Dik twee maanden verder alweer... ik had laatst een nare droom dat ik al terug naar Nederland moest, maar gelukkig duurt dat nog wel even :-) In de week van 22 september ging ik vrijdagavond weer mee naar een optreden van Los Paymasi, de band van gastvader Johnny. Het was uiteindelijk weer een oefensessie van merengue en bachata dansen, ik denk dat ik pap mam en Sanne wel al wat kan leren wanneer ze over 3 weken komen (zin in!!).

De dag erna was het plan om uit te gaan in een posh club, maar dit feestje ging al gauw niet door, ik als gringo werd niet binnen gelaten met een normaal t-shirtje, ik moest op zijn minst een polo shirt dragen... fijn dat ze dat even van tevoren ergens aangeven! Het tentje erna liet ons wederom niet binnen, omdat ze de kopie van het paspoort van een vriendin niet als geldig legitimatiebewijs zagen. Enigszins gefrustreerd kwamen we uiteindelijk toch nog ergens binnen en daar hebben we het nog tot de late uurtjes volgehouden. De dag erna zouden Wileidy en Yuri al terug gaan naar Cabrera (de plek waar de dochter van het gastgezin Wileidy haar traineeship doet), om wat stranden af te gaan. Vrij out of the blue heb ik tijdens het uitgaan besloten om ook mee te gaan, met als resultaat een hele korte nachtrust van net 2 uurtjes, want vroeg in de ochtend zaten we al in de bus richting Cabrera. Na drie uurtjes bijslapen tijdens de busrit kwamen we aan, en na ons opgefrist te hebben in het hotel gingen we weer de stranden af die ik al eerder bezocht had. Neemt niet weg dat ze nog steeds magisch mooi zijn! Die avond besloot ik om wat Nederlandsheid in de DR te introduceren. Bepakt en bezakt met Hollandse ingrediënten (na heel goed zoeken) ging ik aan de slag met koken. Het resultaat was spinaziestamppot met braadworst en pepersaus. Wileidy en Yuri trokken eerst de neus op bij het zien van mijn vers bereide hutspot, maar daar was al gauw niets meer van te merken toen ze begonnen te eten. Missie geslaagd: ze vonden het erg lekker! De dag erna moesten Yuri en ik alweer terug naar Santo Domingo in verband met mijn stage en haar werk bij het Japans-Dominicaans cultureel centrum. Hopelijk weer tot gauw, Cabrera!

Donderdagavond was ik uitgenodigd door Kiri, een Australische jongedame die ik een tijdje terug had leren kennen bij een bijeenkomst van InterNations. Hier wederom leuk contact gehad met meer buitenlanders onder het genot van een mega grote hamburger. De dag erna was het zover: Festival Presidente! Hier heb ik al naar uitgekeken vanaf de eerste week dat ik hier ben. Omgerekend waren de kaarten echt cheap (ongeveer 30 euro per avond), vooral als je er rekening mee houdt dat er grote artiesten kwamen optreden zoals o.a. Bruno Mars, Duck Sauce, Calle 13 en onze enige echte Tiësto. Ik had bijna mijn Nederlandse vlag meegenomen ;-). Grandioze avond! Het was wel zoals verwacht kon worden bloedjeheet, maar daar hadden ze een vrij extreme oplossing voor: we werden tot onze onderbroek drijfnat gespoten met waterkanonnen. Vrij verfrissend moet ik zeggen!

Wederom een korte nachtrust verder vertrokken we de ochtend erna naar Cayo Arena. Je kunt er gewoon de klok op zetten dat je minimaal pas een uur na de afgesproken tijd vertrekt, want dat is tot nu toe steeds het geval geweest (lees: deze keer weer, de afspraak was 06:00u vertrekken maar om 07:30u kwam de bus pas aankakken...). Zoals altijd was de vertraging ontzettend de moeite waard. Na een busrit van 4 uur en een kwartiertje varen met een speedboat kwamen we aan bij Cayo Arena (letterlijk Zand Eilandje, dat was het ook): een klein strandje midden in de oceaan met eromheen ondiep en heel helder water. Tevens hadden we bezoek van een groot aantal prachtige vissen die we lokten met stukjes brood. Van wat ik tot nu toe van het eiland heb gezien was dit zonder twijfel de mooiste plek. Op de terugweg stonden we in een klein dorpje dik een uur in de file, hier was een guagua busje een huis (!) ingereden. Toen we langs de plek van het ongeval reden kreeg ik wel ff rillingen: het busje was compleet ingedeukt, overal was bloed, en de gevel van het huis was helemaal ingestort. Het is me nog een raadsel hoe dat heeft kunnen gebeuren, maar ik vrees dat een fatale combinatie van drinking and driving was, wat hier nog wel eens wil gebeuren.

De week erna had ik het druk met stage en een aantal stageopdrachten van de universiteit waarvan de deadline naderde. Die zijn inmiddels af, en tevens is het stageproject waar ik tot nu toe aan heb gewerkt ook helemaal af. Alle artikelen van El Ritmo Platinum zijn nu geschreven, waaronder een aantal door mij. Alles moet nu gecheckt worden door de correctors, waarna het tijdschrift gauw zal verschijnen. Ik ben heel benieuwd naar het eindresultaat!

Dit weekend stond in het teken van heel veel verf en kleuren. Voor het eerst in mijn leven ging ik zaterdagochtend met Wilman, Patricia en nog een aantal andere paintballen. Ik weet niet of jullie de Jurassic Park films wel eens hebben gezien, maar het was precies zo’n setting: midden in een modderig bos met heel veel muggen en heel veel vochtigheid (en mini-dino's: gekko's!). Het was wel mega gaaf om te doen, de opgelopen blauwe plekken van de verfballetjes zijn het meer dan waard. Diezelfde middag was de Color Vibe: een renwedstrijd van 5 kilometer waarin we bekogeld werden met verfpoeder, en waarvan de opbrengsten gebruikt worden om onderzoek naar kinderkanker te promoten. Ook dit was een super ervaring! Het vond plaats in de Botanische Tuinen van Santo Domingo, ik was er nog nooit eerder geweest maar ik ga er zeker nog eens terugkomen want de natuur daar is prachtig en het is niet eens zo ver weg. Na afloop kregen we een mooie medaille en nog meer verfpoeder over ons heen gegooid, met als resultaat dat ik me tot 3 keer toe moest douchen voordat alle verf van me af was.

In de tussentijd heb ik ook een retourtje Cuba geboekt, in december ga ik een weekje naar La Habana en omstreken!!! Dit samen met Anna en Marieke (vriendinnen van m’n opleiding in Den Haag), die nu momenteel in Mexico studeren maar na afloop door Cuba gaan reizen. Op m’n verjaardag en tevens eerste Kerstdag vlieg ik terug naar Santo Domingo, want dat moet hier een hele happening zijn!

Saludos,

Sjors